Welvaart, rijkdom, armoede, geluk...

Ik zag ergens op het internet een stukje staan over mensen in ontwikkelingslanden.
Er is daar honger, armoede en door de slechte omstandigheden waarschijnlijk ook veel ziekte die wij al lang niet meer kennen dankzij de wetenschap.
Materieel zijn wij rijk, er is veel mogelijk dankzij techniek, wetenschap en sociale voorzieningen.

Maar ga je alles vergelijken dan zie je dat ook dát weer heel betrekkelijk is.
Zo zie je hier veel hart en vaat ziekten en vele andere soorten ziektes, ook op geestelijk vlak worden hoge eisen aan een mens gesteld.

Ik zie mensen als op automatische piloot hier door het leven racen, vanwege de luxe die een mens wil hebben werkt hij zich over de kop, de werkgever vraagt steeds meer flexibiliteit, de maatschappij vraagt steeds meer flexibiliteit, hoge eisen en razendsnelle veranderingen. Mensen rennen naar de kinderdag verblijven, omdat ze naar hun werk moeten en alle andere dingen die ze nog moeten en willen regelen en dan de kopzorgen ook nog eens om de rekeningen die steeds duurder worden, want bij sommigen stijgen alle kosten, maar niet hun salaris en om maar niet te praten over het europa wat de euro heeft doorgevoerd, waardoor de prijzen nu flink gestegen zijn van de dagelijkse kosten, de prijs lijkt me vaak hetzelfde gebleven, maar nu staat er een euro teken achter ipv de gulden. Een hoop kopzorgen voor vele gezinnen lijkt mij.

Als ik zo eens om me heen kijk vraag ik me af, zijn de mensen wel echt gelukkig..? Dan kijk ik soms naar de vele spotjes op tv, en wij, Nederlanders willen hun helpen om te kunnen ontwikkelen.
Wie is er het gelukkigst in zijn situatie?
De mensen die krom liggen voor welvaart en luxe of de mensen die bijna niets hebben?
En dan denk ik… Wat is beter..?
Wat is welvaart als het een mens ziek maakt omdat hij voorbij zijn gevoel moet rennen om die welvaart te kunnen hebben?

Voor mij voelt onze maatschappij helemaal niet als welvaart en als ik dan weer kijk naar een spotje over armoede, dan vraag ik me wel eens af…Zijn zij misschien niet gelukkiger dan de doorsnee mens hier als ze enkel al een dak boven hun hoofd hebben en geen hongersnood?
Mogen wij hun wel meesleuren in het zogenaamde betere leven wat de mensen hier in welvaart landen hebben gecreëerd, worden ze daar wel gelukkiger van?

Ook in Nederland zijn mensen die dakloos zijn en uit vuilnisbakken hun eten moeten zoeken, ook in Nederland zijn er mensen die buiten regelingen vallen… Wat zegt dit over ons?
Welvaart en rijkdom wat is er zo mooi aan als de nadruk ligt op het materiele en niet op het gevoel. Het is allemaal zo betrekkelijk, want wat op de ene dag welvaart en rijkdom is, kan de volgende dag op slag verdwenen zijn. Rijkdom op gevoelsmatig vlak is waardevol en blijvend, waarom ligt dan toch de nadruk in de maatschappij zo verschrikkelijk op materiele rijkdom...

Liefs, Dreamer

Home